Stichting Onderwijs Oost-Afrika

Eisa Mahannaschool

De Eisa Mahannaschool voor kinderen met een beperking is gevestigd in Elgezira Aba, een groot eiland in de Witte Nijl, zo’n 300 kilometer ten zuiden van de hoofdstad Khartoem. Het schooltje is genoemd naar de vader van psychologe Hanadi Eisa.

Als staatssecretaris heeft hij voor het Soedanese ministerie van Onderwijs in de jaren tachtig meer dan honderd extra scholen opgezet in het land, maar hij kreeg het niet voor elkaar om z’n eigen zoon, die een hersenafwijking had en niet kon praten, onderwijs te laten volgen.

Toen hij in het jaar 2000 met pensioen ging, beloofde Hanadi haar vader dat zij ervoor zou zorgen dat kinderen zoals haar broer naar school konden gaan, hoeveel tijd het haar ook zou kosten.

Ze heeft jaren vergeefs gezocht naar mogelijkheden om een school op te richten met fondsen van ouders van kinderen met een beperking in Elgezira Aba. “Veel ouders, ook mensen met geld, zagen geen nut in scholing voor deze kinderen,” vertelde ze tijdens een bezoek van Rianne, mede-oprichter van de Stichting Onderwijs Oost-Afrika

In 2009 hoorde Hanadi dat ze een aantal leegstaande en verwaarloosde docentenwoningen van de Imam Elmahdi Universiteit gratis mocht gebruiken omdat er “een geest in huisde”. Dat weerhield haar er niet van het gebouw op eigen kosten te laten opknappen. “M’n hele salaris ging eraan op,” lacht ze.  

Toen het schooltje klaar was, moest het vervoersprobleem nog worden opgelost. “Ik klopte weer bij de universiteit aan en vroeg of ik een van de oude busjes mocht gebruiken die daar stonden weg te roesten,” vertelt ze. “Het plaatselijke hoofd van politie was bereid om de wagen op te knappen. Ikzelf heb glas, nieuwe wielen en autobanden gekocht.”

Hoewel ouders van kinderen met een mentale beperking hun kinderen vaak uit schaamte liever thuis houden, lukte het Hanadi om met één klas te beginnen. “Maar,” vertelt ze, “na een tijd wilde de universiteit het busje terug”.

Hanadi besloot daarop om zelf een school te gaan bouwen. De psychologe vertrok naar Saoedi-Arabië om daar een aantal jaren te werken. Na negen jaar had ze genoeg bij elkaar gespaard om een stuk grond te kopen en met de bouw te beginnen. Ze kreeg geen vergoeding van de staat. “Ze deelden me hier in Elgezira Aba botweg mee dat ik de grond maar zelf moest kopen. Dat heb ik gedaan, op naam van onze stichting.” Dankzij een gift uit Saoedi-Arabië heeft ze de klassen kunnen afbouwen.

De huidige Eisa Mahannaschool opende haar deuren in 2019. De directrice is gedetacheerd en ontvangt een salaris van het Ministerie van Onderwijs. De andere vrouwen, allen gekwalificeerd, werken er vrijwillig. Ze bezoeken ook regelmatig gezinnen in de buurt waarvan ze weten dat er een kind met een beperking woont, om de ouders over te halen hem of haar naar school te sturen. Het is in Soedan nog steeds een taboe.

De school biedt gratis onderwijs aan zo’n dertig leerlingen met een lichamelijke of mentale beperking. Vrijwilligster Zahra vertelt over het plezier dat de kinderen op school hebben en hoezeer ze zijn veranderd. “De meesten kwamen vrij timide naar school, niet gewend dat er aandacht aan ze werd besteed. Ze voelden zich ook minder dan anderen. En zie ze nu, trots dat ze naar school gaan, zoals alle andere kinderen. Ze genieten vooral ook van de (sport) activiteiten vóór het begin van de lessen.”

De oudere leerlingen hebben veel geleerd en twee van hen werken soms, de een als vlechter van touwbedden, de ander  timmermanshulpje. Een moskee in de buurt geeft jongeren de kans om beurtelings op te roepen tot het gebed, en een leerling van ons heeft ook al mogen meedoen. De enige leerling met een zuiver lichamelijke handicap wordt klaargestoomd voor het nationale blindenexamen.

Het vervoer van de kinderen wordt door de Stichting Onderwijs Oost-Afrika betaald. Helaas heeft de Stichting momenteel niet genoeg geld om het bedrag voor het vervoer te verhogen, waardoor kinderen uit verder afgelegen plaatsen ook naar school zouden kunnen worden gebracht.Daarom hoopt de stichting, onder het motto ‘alle beetjes helpen’, meer maandelijkse of eenmalige donateurs te werven. Dus nieuwe donateurs die een (maandelijks) bedrag(je) kunnen missen, zijn meer dan welkom!